Τον Ιούλιο η Άσια γνώρισε τη Ραΐσα, μια 23χρονη πολεμική φωτογράφο, εικονολήπτρια και αγωνίστρια. Η Ραΐσα κινηματογράφησε τον πόλεμο για την τσετσενική τηλεόραση και μάλιστα συμμετείχε στον πόλεμο. Η Ραΐσα είπε στην Άσια ότι όταν την πρωτοείδε πίστεψε πως έβλεπε τον εαυτό της. Ψηλή, λεπτή και ευκίνητη, με μεγάλα καθαρά καστανά μάτια. Φορούσε ριγέ στρατιωτικό μπλουζάκι και στρατιωτικό παντελόνι, και όχι μακρύ φόρεμα και παραδοσιακό μαντίλι. Όπως οι περισσότερες γυναίκες στην Τσετσενία, φορούσε επιδεικτικά ένα πράσινο βελούδινο μπερέ, χαρακτηριστικό των τσετσένων αγωνιστών. Μάλιστα μιλούσε και σαν αυτούς. "Δε θα σταματήσουμε ποτέ. Θα πολεμήσουμε ως το τέρμα," έλεγε ενώ η ματιά της γινόταν σκληρή. Η Ραΐσα ζήτησε από την Άσια να την ακολουθήσει και να αγωνιστεί, να έρθει στα βουνά γιατί οι επαναστάτες είχαν ανάγκη από μια μάχιμη νοσοκόμα. Η Άσια ακολούθησε τη Ραΐσα στα βουνά, όπου έμαθε να πολεμά και απαίτησε να ασχολείται με άλλα πράγματα εκτός του να προσφέρει τις υπηρεσίες της ως νοσοκόμα. Στα βουνά του Ιτούμ Καλέ, οι επαναστάτες αιχμαλώτισαν μια ρωσική περίπολο. Στη σύντομη σύγκρουση κάποιοι τραυματίστηκαν ενώ άλλοι σκοτώθηκαν. Οι επαναστάτες έφεραν στην Άσια τέσσερις τραυματισμένους ρώσους φαντάρους για να τους περιθάλψει. Ο ένας ρώσος στρατιώτης άρχισε να παραμιλά στον ύπνο του, περιγράφοντας τις φρικαλεότητες που διέπραξε η περίπολός του. Πήρε ένα όπλο και τον σκότωσε, μη μπορώντας να ακούσει την εξομολόγησή του. Οδήγησε δύο ακόμη ρώσους στρατιώτες σε ένα γκρεμό από όπου και τους έσπρωξε και έκοψε το λαιμό του τρίτου εν μέσω του κύκλου που σχημάτιζαν οι τσετσένοι αγωνιστές. "Ικέτεψε, έκλαψε, μας έβρισε, μίλησε υβριστικά εναντίον μας," μας είπε η Άσια, "αλλά δεν ήταν τρομακτικό διότι αυτοί μας έκαναν χειρότερα. Ένιωθα μονάχα μίσος για αυτούς."

Αφού η Άσια μας διηγήθηκε τη σύντομη ιστορία της, μείναμε όλοι εντελώς σιωπηλοί. Απλά καθόμασταν και κοιτούσαμε αυτό το κορίτσι, αυτή την αντάρτισσα. Στο επαναστατικό οχυρό του Ιτούμ Καλέ γίνεται συνάντηση των διοικητών των επαναστατών για να σχεδιάσουν νέους γύρους συγκρούσεων και την υπεράσπιση των χωριών τους. Αυτός είναι ο λόγος που ο Διοικητής Νταούντ μας υποπτευόταν τόσο πολύ. Πίσω από το ευδιάθετο και απλό προσωπείο των τσετσένων επαναστατών κρύβεται ο πιο οργισμένος στρατός που έχει συμμετάσχει ποτέ σε πόλεμο. Μπορείς να αισθανθείς την οργή τους όταν η Άσια μιλά για τους Ρώσους. Μιλά για τον αφανισμό και την απώλεια της ανθρώπινης ζωής.