Ήρθα για πρώτη φορά σε επαφή με την Ιερουσαλήμ το 1992, στο πλαίσιο ενός προγράμματος ανταλλαγών μεταξύ των αδελφοποιημένων πόλεων του Μονπελιέ και της Τιβεριάδας.

Με το πέρασμα του χρόνου, συνειδητοποίησα ότι το σύντομο αυτό ταξίδι στάθηκε αφορμή, με την ευκαιρία του διορισμού της συζύγου μου στο Γαλλικό Λύκειο της Ιερουσαλήμ, να τραβήξω φωτογραφίες με τρόπο φυσικό κι αυθόρμητο, χωρίς να προσπαθώ να συνθέσω, όπως συνηθίζω όταν το φωτογραφικό μου έργο επικεντρώνεται στον άνθρωπο.

Οι εικόνες που πέρασαν από το οπτικό μου πεδίο στην παλιά πόλη έθρεψαν την επιθυμία μου να συλλάβω καταστάσεις τις οποίες βίωνα.

Σήμερα πιστεύω ότι οι φωτογραφίες που τράβηξα τον Σεπτέμβριο του 1999, τον Ιανουάριο-Απρίλιο του 2000 και τον Μάρτιο-Απρίλιο του 2001 ήταν μία αντίδραση στην οπτική επεξεργασία, που προκύπτει από μια περιγραφικού χαρακτήρα αντίληψη της πραγματικότητας και από την αναζήτηση του εντυπωσιασμού εκ μέρους της πληροφόρησης που ωθεί περιοδικά και εφημερίδες να δημοσιεύουν εικόνες που παρουσιάζουν τους ανθρώπους ως αρχέτυπα και την πόλη ως φόντο.

Προτίμησα να αποφύγω τα τετριμμένα, αφουγκράστηκα, και συνέλαβα με το φακό μου στιγμές που βίωνα.

Χάρη στις περιηγήσεις μου ήρθα σε επαφή με την καθημερινότητα, την πραγματική κινητήρια δύναμη της ανθρώπινης δραστηριότητας, με την οποία ταυτίζομαι και από την οποία αντλώ στιγμές ζωής που πηγάζουν από μια πραγματικότητα μεστή από συμβολικό και ιστορικό πλούτο.

Οι διάφορες "στιγμές" ευδαιμονίας (με τον όρο "στιγμές" εννοώ το αποτέλεσμα της φωτογραφικής πράξης) καταγράφονται στις φωτογραφίες, στις οποίες η συνάντηση προσφέρει ανεπαίσθητα σήματα πλούσια σε σημασία και συμβολισμό.
Προς απόδειξη τούτου, η πανοραμική λήψη της στιγμής που ένας Παλαιστίνιος ντυμένος στα λευκά εξέρχεται από τη χαοτική αγορά, από την Πύλη της Δαμασκού...

...και η φωτογραφία που συγκεντρώνει αδελφούς και αδελφές, όπου καταλαβαίνουμε ποιος είναι ο μεγαλύτερος από τη στάση των υπολοίπων...

Και τα τρία κορίτσια, με κοινή καταγωγή και πολιτισμό, που βιώνουν τη διαφορετικότητά τους...

Συναντήθηκα με τόσες καταστάσεις που στο τέλος πίστεψα ότι είμαι συμμετέχον μέρος της αστικής ανθρωπότητας που κρύβεται πίσω από το τεράστιο όνομα της Ιερουσαλήμ.

Roland LABOYE