ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΕΓΓΥΤΗΣ (ΓΕΡΜΑΝΙΑ) BERND & HILLA BECHER / ANDREAS GURSKY CANDIDA HOFER / AXEL HUTTE / SIMONE NIEWEG THOMAS RUFF / JORG SASSE / TOMAS STRUTH PETRA WUNDERLICH 6/3 - 30/3 1998 INΣTITOYTO ΓKAITE Η έκθεση αυτή είναι αφιερωμένη στη λιτή και διαυγή φωτογραφική γλώσσα του Bernd και της Hilla Becher, που ενέπνευσε πολλούς σημαντικούς φωτογράφους-καλλιτέχνες, μαθητές τους στην Ακαδημία Καλών Τεχνών του Ντύσελντορφ. Η φωτογραφία λειτουργεί σαν μέσο εικαστικής δράσης, επιλέγεται ένα συγκεκριμένο θέμα που απεικονίζεται φωτογραφικά σε πάμπολλες τυπολογικές παραλλαγές. Το ενδιαφέρον τους επικεντρώνεται σε κτίσματα ανώνυμης μορφοπλασίας , σε μια αρχιτεκτονική χωρίς αρχιτέκτονα , ­υδατόπυργοι, υψικάμινοι, βιομηχανικά κτίρια, σιλό, αλλά και κτίρια από τον αστικό χώρο­ που παραθέτουν πάντα σειραϊκά σε φωτο-τυπολογίες . Η λειτουργική και όχι η επιφανειακά αισθητική μορφή κάνει ενδιαφέρον το θέμα για τον καλλιτέχνη-φωτογράφο, που το προσεγγίζει όχι ρομαντικά, σαν δημιουργήματα μιας εποχής που χάνεται και πρέπει να διασωθεί αλλά σαν έκφραση της δημιουργικής θέλησης του ανθρώπου. Παράλληλα αποτυπώνοντας με το δικό τους τεχνικά άψογο και αποστασιοποιημένο τρόπο τα θέματά τους - με τις ίδιες πάντα συνθήκες φωτισμού, ώρας, καιρού, οπτικής γωνίας και πάντα ασπρόμαυρες -επιτρέπουν στα μοτίβα τους να αποκτούν τη δική τους ζωή σαν να ήταν έμψυχα όντα που υπόκεινται στους νόμους γένεσης και φθοράς. Μέσα από το πρίσμα αυτό ιδωμένα αποκαλύπτουν και την αισθητική τους αρτιότητα που υπαγόρευσε όμως καταρχάς η λειτουργικότητα της μορφής. O καλλιτέχνης με την εξατομικευμένη, συναισθηματική θεώρηση μπαίνει στο περιθώριο και επιλέγει τη σειραϊκή παράθεση σαν εικαστική αρχή. Το μεμονωμένο δεν είναι τόσο σημαντικό όσο η διαφορά του από το επόμενο. Oι φωτο-τυπολογίες των Bechers ταιριάζουν απόλυτα στην προβληματική της Avantgarde με την αποστασιοποίηση και αντικειμενικότητά της. Εξάλλου το έργο των Bechers εκτιμήθηκε και έγινε αντικείμενο μελέτης μόλις στις αρχές της δεκαετίας του '70 στο πλαίσιο των συζητήσεων περί Avantgarde και σαν αντίποδας στην Υποκειμενική Φωτογραφία . Oι ίδιοι περιγράφουν τελικά τη δουλειά τους σαν Τυπολογία βιομηχανικών κτιρίων και εξηγούν: Η ιδέα είναι να δημιουργήσουμε οικογένειες μοτίβων. Μοτίβων που εξανθρωπίζονται και αλληλοσπαράζονται, όπως στη φύση που το νεότερο καταβροχθίζει το παλαιότερο .