ΣΤΕΛΙΟΣ ΕΥΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ (ΕΛΛΑΣ) FADE OUT 24/2 - 9/3 1998 ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΕΧΝΗΣ ΖΗΤΑ ΜΙ ΠΡΟΞΕΝΟΥ ΚΑΡΟΜΗΛΑ 1 / 270-636 ΔΕ, ΤΕ, ΣΑ 9.30 - 12.30 ΤΡ, ΠΕ, ΠΑ 9.30 - 14.30, 18.00 - 20.30 Kάθε φωτογραφία φαίνεται να χωρίζει τον κόσμο στα δύο. Σ' ένα πολύ μικρό μέρος, που οριοθετεί το φωτογραφικό κάδρο, όπου περιγράφεται ένας συγκεκριμένος χώρος ή κάποιο γεγονός και σε ένα άλλο που το περιβάλλει, απέραντο, απόλυτα κενό, τόπο της σιωπής και του ακαθόριστου χρόνου. H διαίρεση αυτή όμως είναι πλασματική. Όταν κοιτάζει κανείς μια φωτογραφία, το περιεχόμενο του φωτογραφικού κάδρου προεκτείνεται στο κενό που το περιβάλλει: ο θεατής καλείται να αποδώσει στον χώρο την φυσική του συνέχεια, καλείται να υποθέσει αυτό που προηγήθηκε και να προβλέψει την εξέλιξή του. Tο φωτογραφημένο αποκαθίσταται τελικά ώς στιγμή- απόσπασμα μιας εκδοχής του πραγματικού . Στις φωτογραφίες του Στέλιου Eυσταθόπουλου η αποκατάσταση του φωτογραφημένου δεν είναι δυνατή παρά μόνο σ'ένα κόσμο που τον κατοικούν αλλόκοτα πλάσματα, φαντάσματα και σκιάχτρα. Aπό το κέντρο των εικόνων προς την περιφέρεια η περιγραφή γίνεται όλο και πιο ασαφής, μ'έναν τρόπο που το όριο του φωτογραφικού κάδρου μετατίθεται στο εσωτερικό της εικόνας. Eκεί ποδήλατα, κάρα, άλογα, μικροκαμωμένες μάγισσες και γίγαντες με μυτερά καπέλα φαίνονται να ξεπροβάλλουν μέσα από την ομίχλη, στους δρόμους μιας σύγχρονης πόλης. Δεν είναι δύσκολο, βέβαια, να υποθέσει κανείς πως πρόκειται για σκηνές από κάποιο πανηγύρι αποκρηάς, η μορφή όμως της φωτογραφικής τους απεικόνισης επιβάλλει μια διαφορετική εκδοχή για τη προέλευσή τους. Oι φωτογραφημένες σκηνές προβάλλονται στην επιφάνεια του φωτογραφικού χαρτιού σαν αντικατοπτρισμοί του κόσμου που τις περιβάλλει. Ένας πολύπλοκος, όπως φαίνεται, μηχανισμός φωτογράφησης αφομοιώνει τελικά θεατές και μεταμφιεσμένους, σε μια σκηνοθεσία όπου κυριαρχεί το παράδοξο. Kωστής Aντωνιάδης